Mijn huis uit mijn kindertijd
daar woonden vijf lieve mensen
de kachel brandde warm
en je had niets meer te wensen
de was hing te drogen
aan een touwtje tussen twee spijkers
en de koffie pruttelde op het vuur

nog nooit voelde ik me rijker.

Met eigen middelen
maakte mam iets lekkers om te eten
en zondags pudding toe
ik zal het nooit vergeten
badkamers bestonden toen nog niet
die kwamen pas veel later
mijn bad was een zinken tobbe
en uit de ketel kwam het warme water.

Onze huizen van nu
staan vol met apparaten
en toch...vroeger
was er veel meer te praten
kinderen van nu zitten achter tv of pc
de gazonnetjes zijn netjes afgesneden
er is voor alle dagen andere kleding en een warm bad
maar...zijn we nog wel tevreden?

Wij hadden vroeger al die dingen niet
maar toch... misschien wel een ietsje meer
de kostbaarheid van het leven:
warmte, gezelligheid en sfeer.

Woorden uit het hart