Iets noordelijker van deze zerken vertoonde de vloer van plavuizen een inzinking. Bij onderzoek bleek dat zich vlak onder de tegels restanten bevonden van begravingen en op een diepte van 50 cm een groot, in vijf delen gescheurd stuk graniet. De steen was gefundeerd op een stapeling van middelgrote en kleine zwerfkeien tot op het “vaste”. In 1964 bleek uit onderzoek dat het metselwerk van de kerk gefundeerd was op veen, terwijl een vaste zandlaag (“vaste”) onder het gebouw nog eens 80 cm lager lag.) Omtrent de betekenis van het in vijf delen gescheurd stuk graniet, verkeert men nog in twijfel. Het vermoeden bestaat,dat het hier een fundering betreft van een oud altaar doch dit is niet zeker.