Inmiddels zijn de eerste versoepelingen van de coronamaatregelen een feit. Ons leven wordt iets gewoner, hoewel het nieuwe normaal niet hetzelfde zal zijn als het oude normaal. Dat geldt voor het dagelijkse leven, maar ook voor de kerk. Na 3 maanden morgenwijdingen uitgezonden via het internet hopen we op zondag 5 juli weer samen te komen in de kerk van Steg-erda. De kerkdiensten zullen voorlopig alle-maal in de kerk van Steggerda worden gehou-den omdat we daar het gemakkelijkst 1,5 meter afstand van elkaar kunnen houden. Nieuw is wel dat u zelf uw zitplaats niet mag uitzoeken. Voorlopig krijgt u een zitplaats toegewezen. U dient daarvoor de instructies die ter plekke worden gegeven op te volgen. Mocht u niezen, hoesten, verkouden zijn, koorts hebben of u niet lekker voelen dan blijft u thuis. We gaan ervan uit dat iedereen zijn of haar eigen verantwoordelijk-
heid in dezen neemt. Tijdens de dienst zal er niet worden gezongen, hoe moeilijk dat ook is. De liederen zullen net als nu via de techniek ten gehore worden gebracht. Het zijn ingrijpende maatregelen, maar we leven ook in een bijzon-dere tijd. Het is fijn dat ondanks alle maatregelen de lofzang gaande kan worden gehouden (Psalm 107:1 in berijming: Gods goedheid houdt ons staande / zo lang de wereld staat! / Houd dan de lofzang gaande / voor God die le-ven laat.).
Vanuit de gemeente valt er weinig te melden omdat het gemeentewerk ook grotendeels stil is komen te vallen. De komende weken zal de kerkenraad nadenken over hoe we na de zomerva-kantie kerkelijke activiteiten mogelijk kunnen maken met inachtneming van alle maatregelen door de overheid afgekondigd. In ieder geval zal er na de zomer weer belijdeniscatechese zijn, aangezien een aantal gemeenteleden heeft aan-gegeven belijdenis van hun geloof te willen doen of er serieus over nadenken.

(Overdenking gehouden op zondag 17 mei 2020, n.a.v. 2 Petrus 3:1-13)
EEN NIEUWE HEMEL EN EEN NIEUWE AAR-DE, WAAR GERECHTIGHEID WOONT

‘Dat Koninkrijk van u, weet u wel, wordt
dat nog wat?’
Met deze vraag eindigt Gerard Reve zijn gedicht ‘Graf te Blauwhuis’. Hij beschrijft daarin de graf-steen van een doodgeschoten jongen:
‘Hij rende weg, maar ontkwam niet,
en werd getroffen, en stierf, achttien jaar oud.
Een strijdbaar opschrift roept van alles,
maar uit het bruin geëmaljeerd portret
kijkt een bedrukt en stil gezicht.
Een kind nog. Dag lieve jongen.’
Dan richt Reve zich rechtstreeks tot God, en vraagt lichtelijk verongelijkt:
‘Dat Koninkrijk van U, weet U wel, wordt
dat nog wat?’