Net als in de Apostolische Geloofsbelijdenis is er in de Geloofsbelijdenis van Niaea-Constantinopel veel aandacht voor Jezus Christus, met name voor zijn menswording (geboorte), lijden, sterven en opstanding. Wat naar ons gevoel ontbrak, is aandacht voor de rol van Israël én het leven van Jezus, zijn optreden en wat hij te zeggen had.
In 2010 is er in Nederland een ‘Nationale Synode’ gehouden. Ter voorbereiding daarvan is een statement geschreven dat als een soort eigentijdse geloofsbelijdenis moest dienen. Beide teksten staan hieronder. Leest u ze eens rustig door en merk de verschillen op. Bij welke van deze twee geloofsbelijdenissen voelt u zich het meeste thuis?

Wij geloven in één God, de almachtige Vader,
Schepper van de hemel en de aarde,
van alle zichtbare en onzichtbare dingen.

En in één Here Jezus Christus,
de eniggeboren Zoon van God,
uit de Vader geboren voor alle eeuwen,
Licht uit Licht,
waarachtig God uit waarachtig God,
geboren, niet gemaakt,
één van wezen met de Vader: door wie alle dingen geworden zijn;
die om ons mensen en om ons behoud is neergedaald uit de hemel
en is vleesgeworden uit de heilige Geest en de maagd Maria
en is mens geworden;
die voor ons ook is gekruisigd onder Pontius Pilatus,
geleden heeft en begraven is
en op de derde dag is opgestaan naar de Schriften;
is opgevaren naar de hemel
en zit aan de rechterhand van de Vader,
en die zal weerkomen in heerlijkheid, om te oordelen levenden en doden;
en zijn rijk zal geen einde hebben.

En in de Heilige Geest,
die Heer is en levend maakt,
die voortkomt uit de Vader [en de Zoon],
die samen met de Vader en de Zoon aanbeden en verheerlijkt wordt,
die gesproken heeft door de profeten;
in één heilige, algemene en apostolische kerk;
wij belijden één doop tot vergeving van de zonden;
wij verwachten de opstanding van de doden
en het leven in de wereld die komt.
Amen.

– Geloofsbelijdenis van Niaea-Constantinopel (325/381) –

Wij geloven in de levende God, Vader, Zoon en Heilige Geest

God de Vader
Hij, de Schepper en de oorsprong van alle leven,
heeft ons de aarde toevertrouwd
om die te beheren en te behoeden.
Ons heeft Hij ervoor bestemd
met Hem en onze medemens te leven
in trouw, in liefde en in vrede.
Maar waar wij God vergeten en verlaten
– dat doen we al sinds mensenheugenis –
verliezen we de zin van ons bestaan.
Daar maakt het kwaad zich breed,
in liefdeloosheid, ontrouw en geweld:
een wereld die gedoemd is in het oordeel te vergaan.
Toch blijft God trouw aan wat Hij schiep!
Dat spoort ons aan naast anderen te gaan staan,
in al hun moeiten klein of groot.
Aan zijn zorgende hand vertrouwen we ons toe,
zowel tijdens ons leven als in het moment van onze dood.

God is de Levende, die we werkelijk kennen mogen
door zijn Zoon Jezus Christus, geboren uit Israël,
in wie wij Gods verborgen hartklop horen.
Jezus is de rechtvaardige, die de wil van God heeft gedaan
en ons deze wil heeft voorgeleefd.
Hij heeft onze schuld op zich genomen en gedragen,
aan het kruis van Golgotha ons weer met God verzoend.
Zijn graf was niet het einde: Hij is opgestaan!
Daarom heeft voor ons de dood niet meer het laatste woord.

Sinds Pasen klinkt het evangelie voor,
het woord van omkeer tot nieuw leven.
Het verkondigt ons Gods vrede
die het verstand te boven gaat.
Geen mens is meer een hopeloos geval
want in de muur van dood en schuld,
heeft Jezus een deur geopend
naar de Vader en elkaar.
Naar Hem zien we verlangend uit:
Kom, Heer Jezus, kom!

De Heilige Geest

Met Pinksteren is de Heilige Geest uitgestort.
Hij kwam en hij komt met een regen van gaven.
Hij opent ons oog en ons hart voor Jezus
en maakt voor Hem plaats in ons leven.
De getuigenissen van profeten en apostelen,
doorademd van de Geest
leren ons te gaan in Jezus’ spoor
om met vallen en opstaan
een leven te leven door Gods genade.
Dat brengt ons bij onze naaste
om helper te zijn waar geen helper is,
te bidden waar mensen verstomd zijn
en te spreken voor wie monddood zijn gemaakt.

De vreugde van dit evangelie bindt ons samen,
wij horen bij elkaar en zijn aan elkaar gegeven
in het ene lichaam van Christus, zijn kerk.
Het doet ons pijn dat die eenheid in Christus
onder ons zo gebroken is, onzichtbaar haast.
Daar kunnen we niet in berusten,
want de goede Herder heeft één kudde.
In ons land groeit de gemeenschap van hen
die komend uit de wereldwijde christenheid,
aan hun geloof enthousiast uiting geven.
Samen willen we kerk zijn in Nederland
en elkaar bemoedigen in geloof, hoop en liefde.
Wij bidden dat hiervan een spreken mag uitgaan
naar allen met wie we in gesprek zijn,
ook met hen die een andere godsdienst belijden.
Zo zijn we onderweg naar de dag
dat Jezus Christus terugkomt.
Dan zal God alle kwaad tenietdoen,
zijn vrede en gerechtigheid ons schenken:
een nieuwe hemel en een nieuwe aarde.

– ‘Statement’ Nationale Synode 2010 –

P.S. er was ooit een Engelse geleerde die de Apostolische Geloofsbelijdenis met een waslijn vergeleek: een min of meer toevallige combinatie van woorden en zinswendingen. Ik vind dit een mooie vergelijking. Ieder huishouden heeft zijn eigen waslijn; er zijn geen twee waslijnen gelijk. En wat is er mooier dan een vrolijk wapperende lijn met wasgoed? Zolang we maar niet vergeten, dat de waslijn zijn schoonheid niet ontleend aan het wasgoed, maar aan het voorafgaande was-proces en de wind. Zo zijn geloofsbelijdenissen: het wit van Pasen in de wind van Pinksteren.

Ds. Alco Meesters