TOT ZIENS TOT ZIENS
We zagen het wel, je handen begonnen wat te beven
en je voeten, ze gingen zo langzaam aan
je oren konden niet goed meer horen
en je ging ons steeds minder verstaan
je ogen werden een beetje minder
en ook, dat je steeds hetzelfde zegt
en dat je zonder het te weten
de dingen op een ander plekje legt.

We konden een stukje met je meegaan dat eerste eind
tot aan de grens, waar het licht op je wacht
en waar aan het einde van dat licht
een engel op je wacht
maar, nog één keer willen we gedenken
jouw naam, je beeltenis
en het bijna zeker weten
dat sterven… leven is.

Afscheid van je moeder
natuurlijk is er dan verdriet
maar immers het loslaten hier op aarde
hoe pijnlijk is dat niet
maar bij het afscheid wisten we
je mag nu naar Huis, naar Hem
dag lieve, lieve moeder
tot ziens, in het nieuw Jeruzalem.

Woorden uit het hart
 
terug